3 Tot slot

We hebben jongeren van 18 tot 30 jaar gevraagd naar hun wensen en mening rondom het wonen in Groningen. Via diverse kanalen hebben we geprobeerd zoveel mogelijk jongeren te bereiken. Uiteindelijk hebben bijna 500 jongeren de vragenlijst (gedeeltelijk) ingevuld. We hebben de resultaten waar mogelijk vergeleken met de vorige edities van 2021 en 2023. Ondanks de inzet van verschillende kanalen waren er aanzienlijk minder internationale respondenten dan in de vorige editie. Desondanks zien we in grote lijnen in dit onderzoek hetzelfde beeld terug als in de vorige jaren. Het merendeel van de jongeren die de vragenlijst hebben ingevuld is op het moment aan het studeren. Ze studeren vooral aan de universiteit of aan het hbo, maar in vergelijking met 2023 hebben dit keer meer mbo-studenten meegedaan.

Er is een toename van het aandeel respondenten dat nog bij hun ouders woont, waarbij ze geld als de voornaamste reden noemen. Uit de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting blijkt ook dat voor veel studenten de (on)betaalbaarheid van huisvesting de reden is om thuis te blijven wonen. [7] De respondenten die niet meer bij hun ouders wonen, wonen in vergelijking met het onderzoek Jongerenhuisvesting uit 2023 aanzienlijk minder vaak op kamers en veel vaker in een meerkamerwoning. De landelijke monitor geeft aan dat 57% van alle studenten in Nederland in een studentenkamer woont, terwijl van de studerende respondenten uit ons onderzoek slechts 35% in een kamer met gedeelde voorzieningen woont.

Over het algemeen zijn de bevraagde jongeren tevreden over de kwaliteit van hun woning. We zien hier een duidelijk verschil tussen Nederlandse en internationale respondenten, waar de internationale respondenten duidelijk minder tevreden zijn. Jongeren met een eigen (koop)woning zijn aanzienlijk tevredener over hun woonruimte dan huurders. Dit is niet verrassend, omdat eigenaren veel meer invloed hebben over de keuze van een woning en over de uitstraling en kwaliteit ervan. De jongeren die ontevreden zijn over de kwaliteit van hun woning, geven aan dat dit vaak komt door de hoge prijs en door problemen met tocht en gehorigheid.

Net als in de vorige edities van dit onderzoek is er een grote groep jongeren die graag wil verhuizen: bijna de helft geeft aan binnen een jaar te willen verhuizen. De meesten willen dan in de gemeente Groningen blijven wonen en dan het liefste in een wijk rondom het centrum of in het centrum. Het belangrijkste kenmerk van een nieuwe woning vinden de respondenten de prijs en daarna de locatie. De prijs is ook landelijk onder studenten het belangrijkste kenmerk bij het zoeken van een nieuwe woning. [7] Wonen op de Zernike Campus heeft bij de meeste jongeren op dit moment niet de voorkeur.

We zien dat het lastig blijft voor jongeren om een geschikte woonruimte te vinden in Groningen.  De respondenten geven aan dit heel moeilijk te vinden. Uit de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting blijkt dat studenten gemiddeld vijf maanden gezocht hebben naar hun huidige woonruimte. [7] Uit ons onderzoek blijkt dat met name de internationale jongeren veel moeite hebben gehad om hun huidige woonruimte te vinden. Bovendien zijn de prijzen die alle jongeren voor hun woonruimte betalen weer gestegen. Gemiddeld betalen de respondenten een inclusiefprijs van ongeveer €700 per maand. Wat bovendien opvalt is dat de respondenten bereid zijn een veel hogere huur of hypotheek te betalen dan in 2023: Gemiddeld zijn de respondenten bereid om bijna €900 inclusief voor een nieuwe woonruimte te betalen.

Uit de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting 2025 blijkt wel dat naar verhouding de druk op de woningmarkt in Groningen lager is dan in andere grote studentensteden zoals Amsterdam, Utrecht, Nijmegen, Rotterdam en Leiden. [7] Desalniettemin blijft er een tekort aan woonruimte in Groningen, willen veel Groningse jongeren graag (binnen Groningen) verhuizen en blijven de (huur)prijzen toenemen. Dit betekent dat de gemeente zal moeten blijven werken aan het vergroten van het betaalbare woningaanbod in de stad Groningen. 

We hebben dit onderzoek zo zorgvuldig mogelijk uitgevoerd, maar desalniettemin zijn er beperkingen waar rekening mee gehouden moet worden bij het interpreteren van de uitkomsten. Ten eerste hebben we respondenten gezocht via sociale media en andere kanalen. Dit betekent dat de selectie van respondenten niet willekeurig is geweest. Iedereen die toegang had tot de link naar de vragenlijst kon deze invullen. Daarnaast is de vergelijking met de voorgaande edities soms lastig, omdat de groep respondenten qua samenstelling verschilt van de vorige edities. Tenslotte is in bij de analyses waar de respondenten zijn opgedeeld op diverse variabelen het aantal respondenten laag. Dit betekent dat er een significante foutmarge is en dat de kans aanwezig is dat de gevonden verschillen op toeval berusten.